تله آسیب پذیری نسبت به ضرر یا بیماری یکی از تله هایی است که در بین افراد خصوصا مردم خاورمیانه رایج می باشد. ترس، مشخصه اصلی افراد گرفتار در این تله می باشد؛ ترس از بیماری، فقر و بدبختی، حوادث طبیعی مثل سیل و زلزله، اوضاع اقتصادی نابسامان، رکود اقتصادی و شایع شدن یک بیماری مانند آنفولانزا یا ایدز باعث تشدید ترس و درنهایت شکل گیری تله آسیب پذیری می شود.
میزان اضطراب در این افراد بسیار بالا می باشد و در هر لحظه منتظرند که که یک اتفاق ناگوار بیفتد. همه ما ممکن است در یک و یا چندین تله گرفتار باشیم. شناخت و آشنایی با این تله ها به ما کمک خواهد کرد تا قدم مثبتی در جهت بهبود زندگی خود برداریم. با یکی دیگر از سری مقاله های طرحواره زندگی همراه ما باشید. در این مقاله قصد داریم با تله آسیب پذیری و نشانه ها و ریشه های شکل گیری و همچنین راهکارهایی برای مقابله با آن آشنا شویم.
چرا به تله آسیب پذیری گرفتار می شویم!
ریشه این اختلال تکانه ای ترس های افراطی را باید در کودکی خود و در محیطی نا امن جستجو کنیم. این ترس ها و اضطراب ها چنان در وجود ما ریشه دوانده که همه لحظات زندگی بزرگسالی ما را دربر می گیرد و لحظه ای ما را به حال خود رها نمی کند.
- والدین ترسو، بزدل و محتاط فرزندان آسیب پذیر و کم دل و جرات نیز تربیت می کنند. والدینی که به دلیل ترس از مریضی و کثیفی به کودک اجازه خیلی از کارها مثل بازی در کوچه و غیره را نمی دهند باید خودشان را برای یک کودک آسیب پذیر در آینده ای نه چندان دور آماده نمایند.
- اگر در کودکی به یک بیماری مبتلا شده باشیم درصورتی که آن بیماری درمان هم شده باشد باز هم می ترسیم که دوباره این بیماری به سراغ ما بیاید و ترس و اضطراب ما زمینه را برای مبتلا شدن به این تله آماده می کند.
- اگر در کودکی والدین و یا یکی از آن ها را در اثر سانحه ای مثل تصادف، قتل و غیره از دست داده باشیم امکان بروز تله آسیب پذیری در ما وجود خواهد داشت.
- در کودکی از لحاظ عاطفی، مالی و جسمی در محیط خانواده وضعیت مناسبی نداشتیم و حس امنیت و آرامش را از محیط گرم و صمیمی خانواده دریافت نکرده ایم.
نشانه های تله آسیب پذیری چیست؟
- مدام این جملات را از والدینمان می شنویم که مواظب باش مریض نشی، داد و بیداد نکنی، هر ماشینی را سوار نشی، این لباس را نپوش و جملاتی از این دست که نشان از ترس و عدم اطمینان دارد. دائما درباره خطرها به ما هشدار دادند و جنبه مثبت زندگی را به ما یادآوری نکردند.
- هیچ لذتی از زندگی نمی بریم. همیشه یک نگرانی و اضطرابی در ما وجود دارد که لحظه ای ما را رها نمی کند. مدام در انتظار شنیدن یک خبر بد و ناگوار هستیم. آینده را همراه با ترس پیش بینی می کنیم؛ ممکن است حس کنیم که هر لحظه در آسانسور گیر می کنیم و یا یک غده سرطانی، سلامتی ما را به خطر خواهد انداخت.
- اهل ریسک کردن نیستیم سعی می کنیم همیشه وضعیت فعلی و امن خود را حفظ کنیم و به دنبال کسب تجربیات بیشتر و موقعیت های شغلی بهتر نیستیم.
- مدام در حال مراجعه به پزشک و بررسی وضع جسمانی خود هستیم. ذهن ما همواره درگیر از این دست مسائل است که نکنه تب داشته باشم، نکنه با خوردن این ماده غذایی مسموم بشم، نکنه تو جاده تصادف کنم و بمیرم. تمام این ترس ها فقط فرصت یک زندگی سالم را از ما می گیرد. ترس های خود را به فرزندانمان هم منتقل می کنیم همانطور که والدین ما این ترس ها را به ما انتقال داده اند.
آسیب پذیری این پتانسیل را دارد که توان ما ( امید به زندگی ) ما را بیرون بکشد. و با این حال، زمانی که ما احساس آسیب پذیری می کنیم خود نگران کننده ما می تواند فعال شود. خود نگران کننده مربوط به ترس از کار و اعمال انجام شده است.
راه مقابله
ابتدا فهرستی از ترس های خود تهیه کنیم. موقعیت هایی را که بخاطر ترس هایمان از دست داده ایم یادداشت کنیم تا از این طریق به خود یادآوری نماییم که چه عواقب ناگواری برای ما رقم زده است. به کمک یکی از نزدیکان و همراهان خود با ترس هایمان مقابله کنیم؛ به عنوان مثال اگر از آسانسور یا پله برقی می ترسیم به کمک یک همراه مثل دوست خود سوار آسانسور شویم و تجربه ای از مقابله با ترس برای خود رقم بزنیم. هنگامی که با ترس های خود مقابله کردید با خرید یک هدیه از خودمان تشکر و قدردانی نماییم تا غلبه بر سایر ترس هایمان را با انگیزه بیشتری انجام دهیم.
